Ju kujtohet shprehja: Hajde Fieri hajdee…! Me një theks të lehtë grek, kjo fjali doli nga Renato Mekolli, një nga tre anëtarët e jurisë në programin “Master Chef” që transmetohet çdo të shtunë në “Top Channel”. Teksa përzgjidhte konkurrentët që merrnin pjesë në program, Renato ra në sy, për mënyrën se si fliste, se si shijonte dhe se si transmetonte pakënaqësitë që kishte ndaj konkurrentëve. Përpara se të shfaqej në këtë program ai nuk ishte krejt i pa njohur, madje quhet ndryshe “djali i kapeleve të arta”. Renato Mekolli, është kuzhinieri më i mirë në Greqi dhe punon shef në një nga restorantet më me emër në Athinë. Fama e djalit fieraku ka shkuar deri në Amerikë, ku edhe gazeta njujorkeze ka shkruar për të. Gjatë muajve të fundit, ai së bashku me dy kolegët e tij kanë mbërthyer përpara ekranit të gjitha ata që janë të pasionuar pas kuzhinës, por edhe konsumatorët… Pa u kursyer mund të themi që është një ndër programet më të mira televizive të momentit në ekranet shqiptare. 6 muaj më parë, ne kemi bërë një bisedë me Mekollin, është një rrëfim si shef, duke na sjellë me vete aromën e gatimit. Kemi folur me Renaton dhe për gjendjen e restoranteve në vendin tonë. Ai ka disa kritika në këtë pikë duke na thënë që në Shqipëri ka një luks pa logjikë.
Renato, ndryshojnë recetat e gatimit me stinën?
Po, sigurisht që po, tani për shembull unë jam në fazën që po ndryshoj menynë e restorantit, provoj shije të reja, ide, që të jetë gjithçka ndryshe dhe afër stinës.
Ju njiheni si “djali i kapeleve të arta”, por sa i artë është profesioni i kuzhinierit dhe i shefit të kuzhinës?
Unë gatimin preferoj që ta them se është një art, një art më vete. Profesioni i një shefi kuzhine është vërtet fitimprurës. Paguhemi shumë mirë, sidomos ata shefa që janë jashtë Shqipërisë dhe drejtojnë restorante me emër. Gatimi ka një vend shumë të rëndësishëm në shumë vende të botës, është art. Shumë njerëz udhëtojnë vetëm e vetëm për të ngrënë në një restorant, i cili ka emër ose që është në listën e restoranteve më të mira në botë. Kjo kulturë mungon në Shqipëri.
Ju shpesh krijoni recetat tuaja, cila është më e fundit e bërë nga ju?
Jo shpesh, gjithmonë, pasi në restorantin që unë drejtoj si shef ekzekutiv, çdo gjë është e bërë me dorë , që nga buka, makaronat , akulloret, ëmbëlsirat dhe çdo gjë e freskët që të shijojnë klientët çdo ditë më të mirën. Për momentin jam duke eksperimentuar, duke shijuar, duke provuar deri sa të dalë ajo pjatë që dua unë.
Gatimi për ju është me frymëzim apo është punë mekanike?
Gatimi për mua është frymëzim, mund të shikoj diçka shumë të thjeshtë dhe ta shndërroj në një pjatë vërtet magjike, por unë provoj shumë, gjithçka dhe dua më të mirën për klientët e mi.
Ju ktheheni shpesh në Shqipëri dhe dashje pa dashje, a bëni një “inspektim” në lokalet e vendit, na tregoni pak, çfarë vini re ?
Po, ajo që vë re është se ka një luks, që nuk ka logjikë, nëpër gota, pjata, pirunë, veshje kamerierësh, ndriçim e shumë akoma, përveçse asaj më kryesores: gatimit. Nuk mund ta imagjinoj një restorant pa gatim të mirë, menytë janë të ngatërruara, gjithçka në një meny, pa kuptim. Një restorant i mirë , do një biznesmen serioz, një shef i cili ka udhëtuar, që ka provuar dhe që e ka ëndërr këtë gjë. Sigurisht, një shef paguhet shtrenjtë, por jo pa arsye. Biznesmeni me shefin duhet të jenë shumë të lidhur bashkë, të flasin, të interesohen për klientët, për të mirën e klientit se mbi të gjitha klienti ka gjithmonë të drejtë.
Çfarë nuk shkon në shërbimin dhe gatimin e restoranteve në këtë vend?
Restoranti duhet të ketë pasaportë. Të di unë që vij nga jashtë apo edhe ata që janë këtu se ku do hanë dhe çfarë do hanë.
Si rregullohet kjo gjendje që thoni ju?
Duhet të ketë një guidë për restorante, të paktën për Tiranën ka, po nuk janë mjaftueshëm. Duhet të ketë një revistë serioze ose gazetar dhe të kritikojë restorantet që klienti të dijë në këtë mënyrë kur të lexojë kritikën e atij që e shkruan që sigurisht duhet të jetë një njeri i punës, që e di mirë nga gatimi, jo një gazetar do kudo, por duhet sigurisht që gazetari dhe revista apo gazeta të bëjë mirë punën e sajë dhe jo “ky restorant është i filanit e të shkruajmë mirë”. Kjo gjë mungon shumë këtu në Tiranë, që jashtë nuk ka revistë apo gazetë mos të ketë një kritikues gatimi. Kjo gjë do ndihmojë të gjithë restorantet që interesohen për të mirën e klientëve të ecin përpara dhe jo vetëm restorantet që do ecin përpara, por edhe shefat, po edhe gastronomia në Shqipëri, që është vërtet për të ardhur keq. Kemi një klimë fantastike, kemi gjithçka në këtë vend që çdo vend tjetër në botë do e kishte zili. Ne rrimë dhe merremi me kuzhinën tradicionale shqiptare, thua ti sikur nuk paska fantazi ky vend, merremi me kuzhinën italiane dhe atë greke, e në përgjithësi me të tjerët dhe jo me eksperimentimet e kuzhinës moderne shqiptare.
Jeta juaj në pak vite mori këtë rrjedhë. Ju sot jeni një shef i famshëm kuzhine, kur ktheni kokën pas, çfarë mendoni?
Mund të jem i famshëm për atë që bëj, por nuk lejoj veten që ta preki kjo gjë. Shijoji çdo ditë momentet e bukura që më jep dita, nuk harroj kurrë që kam lindur në një vend të vogël që quhet Shqipëri, ku luaja zbathur në lagje me shokët e mi, që ishim të gjithë të dashur me njëri-tjetrin. Mendoj që kemi kaluar vite të vështira dhe këto vite të vështira unë nuk dua që t’i fshij nga memoria ime , se këto gjëra më kanë sjellë këtu ku jam tani. Të jem po ai Renato i thjeshtë, i qeshur dhe të ndihmoj sa herë më jepet rasti kolegë shqiptarë në Greqi, pasi ata krenohen me mua në Greqi për arritjet e mia. Nuk e kam mohuar kurrë këtë vend dhe nuk e kam menduar kurrë që ta mohoj. Këta jemi ne, ka dhe të mira, ka dhe të këqija si kudo në botë. Kush të do dhe do shoqërinë tënde, do të të pranojë ashtu siç je dhe nga je.
Cilat kanë qenë vështirësitë që keni hasur?
Mmm… Vështirësitë që kam hasur kanë qenë në fillim të karrierës time, kur sapo fillova të merrja përsipër restorante në Greqi. Në fillim kritikuesit e gastronomisë nuk shkruanin që unë isha shqiptar, pasi edhe biznesmenët edhe gazetaret e gastronomisë mendonin dhe kishin dyshime se mund të kumbisnin klientelën e tyre, sado që kritikat ishin shumë të mira. Ata shkruanin ose thjesht emrin ose se jam italian, nga Spanja apo Franca, përveçse Shqipërisë. Por unë mbylla kontratën me restorantin më historik të Athinës dhe që vazhdoj të jem për të katërtin vit nën drejtimin e kuzhinës. Gjëja e parë që kërkova para rrogës ishte që në momentin që do dërgohej në media se shefi Renato Mekolli do jetë drejtuesi i kuzhinës, duhet thënë se ky djalosh është nga Shqipëria, jeton këtu, ka studiuar në Greqi dhe ka punuar në këto restorante. Biznesmeni e pranoi direkt atë që unë i kërkova. Sado që akoma edhe këtu në fillim vazhdonte që të mos shkruhej se nga jam, vjen gazeta “New York Times” me gazetarin kritikues Frank Bruni, i cili është dhe më i rrepti. Ai provoi gatimet e mia, shkroi në bllokun e tij dhe përfundimisht gazeta “New York Times” shkroi se ku mund të hani mirë në Athinë, sigurisht në restorantin “Vassilenas”, aty ndodhet një star i gastronomisë, një top shef i vërtetë. Eh mbas këtij shkrimi, të gjithë tashmë shkruajnë që jam shqiptar dhe sa herë që kritikohet gatimi im nga kritikuesit e gastronomisë restoranti është plot, sado që kriza e ka kapur keq Greqinë dhe shumë restorante mbyllen njëra pas tjetrës .
Si ushqehet një shef kuzhine si ju?
Unë personalisht jam tip i çuditshëm në të ngrënë nuk mund të ha jashtë. Ha, po vështirësohem ë gjej se ku do ha mirë, dua që çdo gjë të jetë e bërë me shumë kujdes. Dita ime fillon me një lëng të freskët frutash, shumë sallata, perime, shumë peshk dhe pak mish.
Mjafton ushqimi për të bërë një jetë të shëndetshme?
Ushqimi s’diskutohet që është më kryesorja, por duhet të merremi edhe me palestër, të bëjmë vrap me sporte vere ose dimri , jo cigare dhe alkool. Këto gjëra bëj unë si Renato.
Chef RENATO MEKOLLI
Djali i tri kapeleve të arta
Datëlindja: 19/11/1982
Vendlindja: Fier
Vendbanimi: Athinë, Greqi
Edukimi: Shkolla “Chef d’eouvre” 1999-2001
Renato është një nga shqiptarët më të njohur në Greqi në fushën e gatimit gjë që na bën më shumë se krenarë. Gjithçka për të filloi në restorantin “Spondi”, restoranti më luksoz në Greqi, i cili ka 2 yje Michelin. Prej 4 vjetësh ai drejton restorantin më historik të Athinës “Vasilainas”, një restorant që ka pritur personalitetet më të larta të vendit dhe të huaj. Falë punës dhe talentit të tij në kuzhinë është vlerësuar tre herë me çmimin “Kapelja e Artë”, akorduar nga shefat më të mirë të Greqisë, me mbështetjen e Ministrisë së Kulturës, Turizmit dhe Bashkisë së Athinës. Ai është shqiptari i parë në historinë e këtij çmimi që fiton Kapelen e Artë në një vend të huaj. Renato është gjithashtu fitues i çmimit “GOURMET” për kuzhinën moderne greke, dhënë nga revista “Gourmet” e gazetës “Kiriakatiki Eleftherotipias”. Së fundmi, Renato është shpallur si një nga shefat më të mirë të Greqisë dhe restoranti që ai drejton ka fituar çmim si restoranti me cilësi më të lartë në vend. Gazeta “New York Times” ka botuar një shkrim të gazetarit të njohur Frank Bruni i cili i dedikohet Renatos. Gazetari specifikon në shkrimin e tij: “Në Athinë gjendet një topchef, një yll i ri i gastronomisë greke, i cili bëri një gatim special për mua”. Shefat qe e frymëzojnë janë: Rene Redzepi, Alain Ducasse dhe njeriu që e bëri atë që Renato është sot, francezi Herve Pronzato.
Roli i tij në MasterChef:
Ai do donte të ishte chef-i “i mirë” dhe i komunikueshëm me konkurrentët, por që kërkon maksimumin prej tyre, pa toleruar gabimet. Sipas Renatos, konkurrentët e MasterChef duhet ta tejlkalojnë vetveten.
Të shtunën, 17 maj në MasterChef
Shpendët në kuzhinë
Këtë të shtunë, më 17 maj, konkurrentët do të përballen me dy prova krejtësisht të veçanta. Për herë të parë, këtë javë do të gatuhen shpendët në kuzhinën e MasterChef, por mënyra se si do të gatuhen do të jetë ndryshe nga episodet e kaluara. Konkurrenti i cili do të fitojnë Provën e Kutisë Misteroze është ai që do të zgjedhë se çfarë do të gatuajë secili prej tyre. Një garë plot emocion, nga e cila një tjetër konkurrent do të lërë garën, duke e çuar në 6 numrin e tyre.
Burimi | Gazeta Dita
