Pas suksesit të madh të “Dahmer”, Ryan Murphy dhe Netflix rikthehen me një tjetër histori të vërtetë kriminale në serinë “Monsters: The Lyle and Erik Menendez Story”. Kjo seri tregon historinë e vëllezërve Lyle dhe Erik Menendez, të cilët në vitin 1989 vranë prindërit e tyre, José dhe Kitty Menendez, në vilën e tyre luksoze në Beverly Hills. Në vitin 1996, pas një procesi të gjatë dhe shumë të ndjekur nga publiku, vëllezërit u dënuan për vrasje. Ky rast ishte një nga të parët që u transmetua në televizion, duke i mbajtur amerikanët të lidhur pas ekranit dhe duke i shtyrë të bëjnë spekulime të shumta: ishte një vrasje vetëm për para apo kishte edhe arsye të tjera të fshehta?
Një rrëfim kompleks dhe kontradiktor
“Monsters” bën një kombinim mes një drame familjare dhe një procesi gjyqësor, duke shfaqur vëllezërit Menendez jo thjesht si vrasës të ftohtë, por edhe si viktima të një historie të ngatërruar abuzimesh dhe konflikteve familjare. Përmes interpretimit të Nicholas Alexander Chavez si Lyle dhe Cooper Koch si Erik, shfaqen dinamika komplekse mes dy vëllezërve, ku Lyle duket më agresiv dhe dominues, ndërsa Erik më i ndjeshëm dhe i brishtë, i cili përfundon duke bërë një rrëfim tronditës në zyrën e psikiatrit të tij.
Seriali eksploron dilemat morale që ndjekin publikun gjatë shikimit: a ishin vrasësit viktima të prindërve të tyre abuzivë, apo thjesht vrasës që donin pasuritë e familjes? Konflikti shfaqet qartë përmes skenave të flashback që tregojnë një baba autoritar dhe abuziv, dhe një nënë e cila gjithashtu ushtronte dhunë emocionale ndaj tyre.
Spektakolarizimi i krimit apo një tregim i thelluar?
Seriali ngre pikëpyetje të mëdha mbi atë se kush janë “monstrat” e vërteta në këtë histori. Të dy palët – vëllezërit dhe prindërit – shfaqen si figura të thyera, duke bërë që publiku të ndryshojë qëndrimet nga një episod në tjetrin. Përveç aspektit dramatik, Murphy ka marrë kritika për mënyrën se si përpiqet të trajtojë çështje të ndjeshme përmes një lenteje spektakolare, duke përsëritur disa nga polemikat që pasuan edhe serinë “Dahmer”.
Me këtë projekt, Ryan Murphy vazhdon të eksplorojë historitë e vërteta të krimit, duke i trajtuar me një qasje që synon të provokojë reflektim, por që shpesh rrezikon të shndërrohet në një formë argëtimi që mund të trivializojë dhimbjen reale të viktimave dhe të familjeve të tyre.
