Sa herë dëgjoj fjalën ‘call center’, mëndja më shkon tek fytyrat e atyre pjeshkave konviktore që nuk kanë shumë kohë të ardhura nga rrethet dhe fytyra e tyre e shtrëmbëruar që thotë “unë nuk do punoj kurrë në atë punë”. Dhe këto nuk janë të vetmet që mëndojnë kështu dhe fare lehtë lind pyetja “pse”? Pse nuk do punonin kurrë keto tipe që sapo ‘çlirohen’ nga familja dhe sapo fitojnë pak liri fillojnë kërkojnë tullaca që ti mbajnë me lekë sepse ajo vetë të punoj nuk bën, dhe emrin në Facebook e ka princesha e babit, më shumë princesha e qerosit në këtë rast. Apo ata djem të cilët e kalojnë ditën në kafene duke parazituar me lekët që i dha mami këtë mëngjes me sherr ashtu si ç’do ditë tjetër. Dhe këta nuk janë të vetmit që e mendojnë në këtë mënyre. Kjo puna në call center shihet me paragjykim disa herë dhe nga ata vetë të cilët punojnë nëpër keto kompani duke e fshehur shpeshhere këtë fakt. Dhe prapë pyetja ime është ‘pse’? Që kur qënka puna turp? Aq më tepër një punë e cila në fund të fundit ofron një rroge e cila është mbi mesataren në këtë vend ku jetojmë. Një punë e cila nese do që të përmirësosh një gjuhë të huaj, është vendi ideal për të bërë dicka të tillë. Sikur të mos mjaftonte fakti se këta të rinj shfrytëzohen nga punëmarrësit e tyre duke bere ore më të gjata për disa të holla më shumë, duke punuar disa herë dhe në kushte të këqija, tani më, duhet të durojnë dhe paragjykimet e kësaj shoqerie. E ka thënë mirë Çajupi në kohën e vetë (që fatkeqësisht nuk ka evoluar ende), ‘burrat rrijnë kuvendojnë” e në fakt si mund të presësh që një shoqeri të jetë mirë më një ‘klase’ punëtore kur gjithë historia e tyre është ndërtuar si një përtaci e tejskajshme. Me një shoqeri e cila nuk është e afte të ngrejë zërin për të drejtat e tyre por e ka më mirë që të parazitojë me atë 500 lekëshin e mamit ( të vjetra).
Mbaj mënd dikur një deklaratë të Kryeministrit tonë në Itali duke ftuar sipërmarrësit italianë të investonin në Shqipëri sepse nuk kishte sindikata. Fare thjesht lind pyetja: kush i mbron këta të rinjë të cilët nuk janë as 5, as 10, as 100 por janë me mijëra të cilët punojnë në këto lloj bisnesesh? Kush i mbron nëse përsëritet rasti i call centerit tek 21 Dhjetori ku punonjësit e saj kishin mbi 5 muaj pa marrë rrogat. Në cilin shtet në zhvillim ( si preferojnë që ta quajnë këta të medhenjtë dhe Shqipërinë) ndodh kjo gjë? Shko dhe provoje në Itali mos ti japesh rrogën një të riu i cili sakrifikon nga koha e tij dhe vendos në maksimum produktivitetin e tij për disa të holla, mos ta paguash për këtë gjë. Ku është ky shteti yne i cili rreh gjoksin me demek për qytetarët e vetë. Them shteti sepse shoqeria jone është tashmë një shoqeri e vdekur e cila zvarritet duke bërë sikur po jeton. Më quani dhe anti shqipëtar nëse doni, madje madje kërkoni dhe që të jem ‘persona non grada’ në shtetin tim por kjo shoqeri, me rrugën që ka bërë, është shumë larg asaj shoqerie të lavdishme para-Zogut. Një shoqeri e cila nuk kupton se ka nevojë të evoloj, është një shoqeri e destinuar të shkatërrohet dhe e meriton dicka të tillë. Asnjë shoqeri nuk do të gjykonte dikë i cili punon, në asnjë lloj formë e megjithatë rasti i call centerave nuk është i vetmi nga punët që gjykohet. Nese do të bënim nëe listë me punët më të gjykuara të të gjitha kohëve, atëhere do të shohim se vëndin e parë të cilin e ka mbajt kamarierlliku, e ka zënë operatori i call centerit dhe sigurisht vëndi i punës më të mirë i shkon atij të deputetit që bën foto si ky kryetari bashkisë Tiranë.
Vi saluto e buon proseguimento.
